ప్రతి మనిషి జీవితం లో, ప్రత్యేకంగా స్త్రీ జీవితంలో ఎన్నో దశలు వుంటాయి.. సహజంగా ఎవరైనా మాట్లాడేటప్పుడు ఇలా చెప్తుంటారు.......... "మనిషి జీవిత కాలం లో నాలుగు దశలను ఎదుర్కోవాలి .. అవి బాల్యం, యవ్వనం, గృహస్థ జీవేతం, వాన ప్రస్థం అని. కాని స్త్రీ జీవితంలో మరి కొన్ని దశలను చేర్చవచ్చు ...పసితనం , విద్యార్ధి గా వున్నప్పుడు , వివాహ మైనప్పుడు , మొదటిసారి తల్లి కాబోతుందని తెలిసినప్పుడు , బిడ్డ పుట్టిన రోజు , ఆ బిడ్డ ఆలనా పాలనా ,ఆ బిడ్డ ఎదుగుతూ తన కళ్ళ ముందే తన జీవితాన్నిప్రారంబించి నప్పుడు , వారి పిల్లలు ,తిరిగి వారి ఆలనా పాలనా ,,ఓహ్ .......ఎన్ని అద్భుత ఘట్టాలు ?ఐతే ఇవన్నీ ముందుగా జీవితం గురించి ఒక pranaalika వున్న వారి గురించి ..
మరి నేను ?........చదువుతున్నప్పుడే పెళ్లి .....పద్దెనిమిది సంవత్సరాలు నిండినవి .. ... ఇంటికి పేరుకు పెద్దదానిని ..కాని..... అమ్మ ,అమ్మ్నలు పిల్లలతో ఏమీ charchinchaka పోవడం తో ఏమీ తెలిసేవి కావు .వివాహం ఐంది .. క్రొత్త సంసారం ...రుచిని బట్టి (అమ్మ వంటలు ) వంట చేయడం మొదలైంది ...మొదట్లో మొదట్లో మొదలైన నా వంటలు ఆహా, ఓహో గెలుచు కున్నాయి .. కాని, అవి అన్నీ పురాతనమే ... కొత్తవి నేర్చుకుందామన్న కోరిక , అభిలాష లేక పోవడం వల్ల ఇప్పుడు కొంచెం .కాదు .....చాలా ఇబ్బంది గా వుంది ... anduke అప్పుడప్పుడు సింపుల్ గా మా వారి మీదకు నెట్టేస్తున్నాను .. మీ వల్లే , మీ వల్లే , అని .. కారణం ఒక్కటే ---నీకేం కావాలో చెప్పు. గృహప్రియలు, శివరామ కృష్ణలు వున్నాయి అనేవారు .....అర్ధమైంది కదా ....వైవాహిక జీవితాన్ని సుఖమయం చేసుకోవడానికి కావాల్సిన పద్ధతులు అనుసరించడం వల్ల ఎలాంటి కష్ట నష్టాలు లేవు .. ఐతే నా జీవితం లో మరువ లేని , మరపుకి రాని, ఒక ముఖ్య ఘట్టం వుంది ...అది నా ఉద్యోగ ఘట్టం ....ఎంత కష్ట పడ్డానో , అంతటి ఆనందం నాకు దక్కింది ...ఆ ఆనందాన్ని ఇప్పటికీ పొందుతుంటాను ....ఆ జ్ఞాపకాలు అలాంటివి ......
వివాహం ఐన తర్వాత మా అత్తగారు నన్ను చదువుకున్నావు కదా, ఉద్యోగం చెయ్యాలనిపిస్తే చేసుకోమ్మా అని చెప్పారు.. ... నాకు చదువుకోవాలని వుండేది .. దానికి మా వారు ప్రోత్సహించారు ...మొట్ట మొదటి సారి బ్యాంకు లో వ్రాత పరీక్ష పాస్ అయ్యానని తెలిసి నాగపూర్ లోని అజని కాలనీ లో మన తెలుగు వాళ్ళు చాలా సంతోషం వ్యక్తం చేసారు .. కాని ఇంటర్వ్యూ లో వాళ్ళు ఏదో చిన్న పల్లెటూరు లో పోస్టింగ్ ఇస్తారని తెలిసి వద్దు అని నిర్ణయించుకున్నాము .. కారణం ఒక్కటే -----మా బాబు నాలుగు నెలల వయసు వాడు కావడం ...తెలియని ప్రదేశాలు అని .... తర్వాత neeku ఉద్యోగం చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదు కదా.. నేను చూసుకుంటాను అని మా వారు అనడం తో ఆ ఆలోచన మరి మనసులో రాలేదు ...తర్వాత పాప పుట్టింది .. ... పిల్లల్ని చూసుకుంటూ , పుస్తకాలు చదువుకుంటూ , వచ్చే పోయే వారికి మర్యాదలు చేసుకుంటూ , అల్లికలు , డ్రాయింగులు ఇలా నచ్చిన పనులు చేసుకుంటూ , కంప్యూటర్ languages నేర్చుకుంటూ ,,, ఇలా కాలం గడుపుతున్న నాకు దొరికిన అదృష్టం .......నేను అనుకోనిది , కల గననిది ఐన స్కూల్ టీచర్ ఉద్యోగం ...బాబు ఎలా చదువుతున్నాడు అని తెలుసుకుందామని స్కూల్ కి వెళ్ళిన నాకు దొరికిన అవకాశం ... ప్రిన్సిపాల్ గారు " మాడం , మీరు ఎక్కడైనా పని చేస్తున్నారా ?" అని అడిగారు .. లేదని చెప్పడంతో మా స్కూల్ లో టీచర్ గా పని చేస్తారా అని అడిగారు ... ఆఫీసు సైడ్ aite ఏదైనా చేస్తాను అని అన్నాను ...ఎందుకంటే, నాకు టెక్నికల్ సైడ్ చాలా ఇష్టం వుండేది .. ......
మరి నేను ?........చదువుతున్నప్పుడే పెళ్లి .....పద్దెనిమిది సంవత్సరాలు నిండినవి .. ... ఇంటికి పేరుకు పెద్దదానిని ..కాని..... అమ్మ ,అమ్మ్నలు పిల్లలతో ఏమీ charchinchaka పోవడం తో ఏమీ తెలిసేవి కావు .వివాహం ఐంది .. క్రొత్త సంసారం ...రుచిని బట్టి (అమ్మ వంటలు ) వంట చేయడం మొదలైంది ...మొదట్లో మొదట్లో మొదలైన నా వంటలు ఆహా, ఓహో గెలుచు కున్నాయి .. కాని, అవి అన్నీ పురాతనమే ... కొత్తవి నేర్చుకుందామన్న కోరిక , అభిలాష లేక పోవడం వల్ల ఇప్పుడు కొంచెం .కాదు .....చాలా ఇబ్బంది గా వుంది ... anduke అప్పుడప్పుడు సింపుల్ గా మా వారి మీదకు నెట్టేస్తున్నాను .. మీ వల్లే , మీ వల్లే , అని .. కారణం ఒక్కటే ---నీకేం కావాలో చెప్పు. గృహప్రియలు, శివరామ కృష్ణలు వున్నాయి అనేవారు .....అర్ధమైంది కదా ....వైవాహిక జీవితాన్ని సుఖమయం చేసుకోవడానికి కావాల్సిన పద్ధతులు అనుసరించడం వల్ల ఎలాంటి కష్ట నష్టాలు లేవు .. ఐతే నా జీవితం లో మరువ లేని , మరపుకి రాని, ఒక ముఖ్య ఘట్టం వుంది ...అది నా ఉద్యోగ ఘట్టం ....ఎంత కష్ట పడ్డానో , అంతటి ఆనందం నాకు దక్కింది ...ఆ ఆనందాన్ని ఇప్పటికీ పొందుతుంటాను ....ఆ జ్ఞాపకాలు అలాంటివి ......
వివాహం ఐన తర్వాత మా అత్తగారు నన్ను చదువుకున్నావు కదా, ఉద్యోగం చెయ్యాలనిపిస్తే చేసుకోమ్మా అని చెప్పారు.. ... నాకు చదువుకోవాలని వుండేది .. దానికి మా వారు ప్రోత్సహించారు ...మొట్ట మొదటి సారి బ్యాంకు లో వ్రాత పరీక్ష పాస్ అయ్యానని తెలిసి నాగపూర్ లోని అజని కాలనీ లో మన తెలుగు వాళ్ళు చాలా సంతోషం వ్యక్తం చేసారు .. కాని ఇంటర్వ్యూ లో వాళ్ళు ఏదో చిన్న పల్లెటూరు లో పోస్టింగ్ ఇస్తారని తెలిసి వద్దు అని నిర్ణయించుకున్నాము .. కారణం ఒక్కటే -----మా బాబు నాలుగు నెలల వయసు వాడు కావడం ...తెలియని ప్రదేశాలు అని .... తర్వాత neeku ఉద్యోగం చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదు కదా.. నేను చూసుకుంటాను అని మా వారు అనడం తో ఆ ఆలోచన మరి మనసులో రాలేదు ...తర్వాత పాప పుట్టింది .. ... పిల్లల్ని చూసుకుంటూ , పుస్తకాలు చదువుకుంటూ , వచ్చే పోయే వారికి మర్యాదలు చేసుకుంటూ , అల్లికలు , డ్రాయింగులు ఇలా నచ్చిన పనులు చేసుకుంటూ , కంప్యూటర్ languages నేర్చుకుంటూ ,,, ఇలా కాలం గడుపుతున్న నాకు దొరికిన అదృష్టం .......నేను అనుకోనిది , కల గననిది ఐన స్కూల్ టీచర్ ఉద్యోగం ...బాబు ఎలా చదువుతున్నాడు అని తెలుసుకుందామని స్కూల్ కి వెళ్ళిన నాకు దొరికిన అవకాశం ... ప్రిన్సిపాల్ గారు " మాడం , మీరు ఎక్కడైనా పని చేస్తున్నారా ?" అని అడిగారు .. లేదని చెప్పడంతో మా స్కూల్ లో టీచర్ గా పని చేస్తారా అని అడిగారు ... ఆఫీసు సైడ్ aite ఏదైనా చేస్తాను అని అన్నాను ...ఎందుకంటే, నాకు టెక్నికల్ సైడ్ చాలా ఇష్టం వుండేది .. ......
No comments:
Post a Comment